ابلق فیلمی بدون تنفس است - جعبه مهر

اگرچه فیلم ساز کوشش نموده است با حرکت دوربین، نماهای نامتعارف و دکوپاژ چکشی به التهاب درونی داستان فیلم نزدیک شود اما باید گفت که انگار از آن طرف بام افتاده است و به قدری تنش دوربین در فیلم زیاد است که مخاطبِ خود را زده می نماید و از دویدن دنبال دوربین ِ بدون توقف، خسته می شود.

ابلق بیش از هر چیز به سکوت احتیاج دارد، به ایستادن و اجازه تامل به مخاطب.

در ابلق اگرچه کوشش بسیاری در خلق تصاویر و ارائه میزانسن های پویا شده است اما حرکت دوربین و میزانسن بیش ازحد از قاب اثر بیرون میزند و اتفاقا برخلاف کوشش فیلم ساز از لحظاتی به بعد نتیجه عکس داده و فیلم به یک ضرباهنگ تکرارشونده نزدیک می شود.

ابلق اما در مضمون و فیلم نامه به دوراز هرگونه نگاه فمینیستی و جانب دارانه اثری است قابل تامل که احتیاجمند شنیده شدنِ بیشتری از سوی کارگردان ِاثر بود، اما آبیار بیش از آنکه به صدای درونی فیلم و سکوت کاراکتر اصلی آن یعنی راحله با بازی الناز شاکر دوست توجه کند، اسیر جلوه های بصری و قاب های متزلزل دوربین شده است و همین باعث می شود تا نگاه ِ اصلی ِاثر، ناکام بماند.

در این همه شتابزدگی ِ فیلم، در بیان روایت ِخود، تنها بازی خوب ِ الناز شاکر دوست است که قدری از هیجان های کاذب به دور است و در لحظاتی ترمز فیلم را می کشد و می توان آن را دید.

بی شک پرداختن به موضوعات مردسالارانه، فقر فرهنگی، طبقات پایین اجتماعی و رگ گردن های از غیرت ورم نموده، مضمون تازه ای در سینمای ایران نیست اما آنچه که در اثر آبیار با آن روبرو هستیم ، انتخابی است که راحله کاراکتر اصلی فیلم با آن روبرو است، تصمیمی بسیار سخت که بر لبه تیغ است و درهرصورت ویران کننده ؛! از آن انتخاب ها که انگار نه راه پس هست و نه راه پیش و در آخر بازهم این کاراکتر زن است که با تصمیم خود قربانی دنیای تمامیت خواه مردسالارانه می شود و اتفاقا همین سکانس است که توانسته است فیلم ابلق را از یک سوژه تکرار شده نجات دهد.

البته آبیار در آخرین ساخته سینمایی خود همچون ، فیلم قبلی اش. شبی که ماه کامل شد نشان داده است که در فضاسازی، راهنمایی درست بازیگران و خلق طراحی صحنه پویا و کاربردی به یک بلوغ سینمایی نزدیک شده است که می تواند با تامل بیشتر زبان ِخود در سینما را پیدا کند.

*کارشناس فیلم و هنرهای نمایشی وزارت آموزش وپرورش

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما