تحلیل شرط عجیب برای سرمربی تیم ملی - جعبه مهر

به گزارش خبرنگاران، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: از قرار معلوم وزارت ورزش با گزینه های سرمربیگری تیم ملی فوتبال شرط نموده است اگر تیم ملی توانست از گردنه دور پیش مقدماتی جام جهانی عبور کند آنها این امکان را داشته باشند تا یک سرمربی جدید را برای دور نهایی این مسابقات روی نیمکت بنشانند. در این شرط چند نکته قابل آنالیز است و می توان آن را تحلیل کرد. مثلا نکته مثبت داستان شاید این باشد که در آن بارقه هایی از امید وجود دارد و ممکن است در این فضای خارجی زدایی از فوتبال ایران باز هم پای یک مربی بزرگ خارجی به ایران باز شود. نکات منفی اما بیشتر است.

آیا وزارت آداب عقد چنین قراردادهایی را نمی داند؟ هیچ مربی عاقلی اعتبار خود را اینچنین به چالش نخواهد کشید. در پیشنهاد اخیر در واقع سیستم ورزش ایران دنبال یک سپر بلا می شود. یک گوشت قربانی که آن را مقابل گلوله قرار دهد. تا نقش ضربه گیر را برایش بازی کند. این که هر کس پا پیش می گذارد فقط همین چند بازی هست و بعد هم خداحافظ، بزرگ ترین انگیزه ممکن برای قبول این مسئولیت را خواهد کشت. حتما به همین دلیل هم هست که بعضی از گزینه ها مثل قلعه نویی پاپس کشیده اند. عجیب تر این که بخواهید این الگو را به خارجی هایی مثل برانکو هم پیشنهاد دهید بدون شک هیچ مربی خارجی ای فقط برای چند بازی و چند ماه تیمی را در چنین موقعیتی از جدول نمی پذیرد و اگر هم بپذیرد زیر بار قرارداد کوتاه مدت نخواهد رفت. وزارت ورزش خوب می داند که در صورت عدم صعود چندین سال فوتبال ملی کشور به خواب خواهد رفت و لابد حاضر نیست قرارداد مدت دار ببندد تا مجبور به پرداخت یک عدد سنگین به مربی بیکار در این سال ها نباشد اما این دقیقا دیدن نوک بینی است.

فوتبال ایران در سطح ملی به تازگی یک استراتژیست را از دست داده و تجربه هم ثابت نموده اگر یک مربی بزرگ بالای سر تیم ملی ما نباشد تمام برنامه های بلندمدت این تیم دستخوش توقف شده و به خواب خواهد رفت. گفته می شود قلعه نویی این پیشنهاد را رد نموده که اگر این گونه باشد باید به او هم آفرین گفت. او بار قبل هم در موقعیت بلاتکلیف فدراسیون ایران و حضور کمیته انتقالی تیم ملی را قبول کرد و هنوز هم از عدم حمایت از خود می نالد. شاید به او و دیگر گزینه ها باید یک بار دیگر شرایط موجود را یادآوری کرد. این که فدراسیون فوتبال رئیس ندارد و تا اواخر اسفند هم صاحب رئیس نخواهد شد. این که هر رئیسی بیاید دوست دارد خودش سرمربی اش را انتخاب کند. فوتبال ایران با چالش بی پولی وحشتناکی روبرو است و قرارداد سنگین ویلموتس خزانه را خالی نموده، بنابراین پولی هم برای تیم ملی در بساط نیست و البته چند بازی بزرگ و سرنوشت ساز پیش رو. گزینه های عزیز داخلی باید متوجه این نکته باشند که اگر برای نشستن روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی به خود وعده داده اند، احتمالا افکار عمومی به یک دکور کم وزن در سطح بین المللی اکتفا نخواهد کرد. آیا عقل سلیم قبول می نماید که اگر با داخلی ها از سد عراق و ویتنام و... گذشتید با همان ها به سراغ اسپانیا و پرتغال و ایتالیا و آلمان بروید؟

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما